ببینید؛ از نماد شکنجه در مدارس ایران رونمایی شد

برترین‌ها: قدیم‌ترها وسیله‌ای در زنگ ورزش مدارس استفاده می‌شد که مثلا قرار بود انعطاف بدن را بسنجد، ولی دانش‌آموزان سابق که اکنون دیگر از دوران مدرسه‌شان زمان زیادی می‌گذرد، درباره این وسیله نظرات جالبی ندارند.

در برخی نوشته‌ها آورده شده که از این دستگاه به منظور سنجش حداکثری دامنه حرکتی مفاصل تنه استفاده می شود. با توجه به مفصل مورد نظر، از آزمون‌های مختلف جهت سنجش انعطاف‌پذیری استفاده می‌شود. حالا البته ما در اینجا با مباحث تخصصی پیرامون کارکرد این وسیله کاری نداریم، به این بهانه نقبی زدیم به خاطره‌بازی برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی با تصویری که از این وسیله وایرال شده است.

دان در این باره نوشته: بعد از اینکه پام شکست توی جلسات فیزیوتراپی فهمیدم ماهیچه‌های پام بطور مادرزادی کوتاهه و باید با فیزیوتراپی اصلاحش کنم. وقتی مجبور بودم توی مدرسه این رو انجام بدم اشکم در میومد جوری که حس میکردم بند بند مام داره از هم جدا میشه…

«هشت ریشتری» هم خاطره متفاوتی دارد: اینو دیدم یادم اومد یه بار معلم کلاس اولمون سرخود اومد گفت من چهارشنبه نمیام پنجشنبه میام شما به جای پنج شنبه همون چهارشنبه لباس ورزش بپوشید برید ورزش کنید!!! بعد چهارشنبه اومدیم دیدیم که نخیر این خبرا نیست مدیر حرف ما رو نمی خونه و کل مدرسه برنامه اشو به خاطر یه نفر عوض نمیکنه

فِردخت در ریتوییتی گفت: البته ما همه با آبیش خاطره داریم

متین هم اینطور روایت کرده: خیلی جالبه که آمار نشون میده ایرانی ها ژنتیکی کشاله‌هاشون کوتاهه و نیاز به تمرین بیشتری دارن برای سلامت بدن و پیشگیری از آسیب بعد تو مدرسه بدون هیچ تمرینی میبردن میگفتن خب حالا حداقل ۲۴تا کش بیا!

کیمیا به درستی اشاره کرد: یه عمر میگفتن از صبح تا شب درس بخون و تست بزن دریغ از هیچ ورزش درست حسابی تو مدرسه بعد یهو آخر ترم یاد امتحان ورزش میفتادن رکوردای نمره کاملشون هم در حد المپیک بود! واقعا متنفر بودم از زنگ ورزش مدارس بدون هیچ امادگی جسمانی منتظر بودن ما ۱۰ دور زمین بسکتبال رو تو دو دقیقه بدویم!

صحبا توییت کرده: حتی ورزش هم تو اون سیستم اموزشی مسخره‌ترین و غلط‌ترین بود. بر اساس میزان انعطاف بدن آدما نمره میدادن. بعد اصلا در طول ترم هیچ تمرینی وجود نداشت یهو آخر ترم میگفتن بیا منعطف شو یا مثلا ۵۰ تا دراز و‌ نشست برو.

کاربر دیگری نیز نوشته: جدی نمی‌فهمم فازشون چی بود، کل سال هیچ آمادگی بدنی‌ای نداشتیم بعد یهو سر امتحانا باید تا می‌تونستی خم شی و نمره و معدلت هم بهش بستگی داشت. معلمای ورزشیم که همه بد اخلاق! کل ۱۲ سال فقط یه مربی خوب داشتیم که آدمو علاقه‌مند می‌کرد به ورزش.

کریستوفر مارلو از تجربه خود گفت: من تو سی سالگی بعد کلی تمرینات سخت و فشردۀ شش ماۀ عضلات core فهمیدم که چقدر این حرکت احمقانه بوده. اونم برای بچه‌های ده دوازده ساله

کاربری به اسم «DisUser» نوشته: من هنوزم میگم این نماد بی عدالتیه. طبیعتا یه فرقی هست بین منی که پایین تنه‌ام از بالاتنه‌ام بلندتره و اونی که برعکسه. هر چی در طول سالیان تحصیل بحث کردم با معلما تو کتشون نرفت احمقا.

دونه انار هم خاطره خوبی از زنگ ورزش نداشت: امتحان ورزش توی ایران فاجعه بود. بدن ها خشک، ورزش نکرده را مجبور میکردن بدون، دراز نشست برن زیاااد، بپرند و از اینا برند. خدا مبدونه چقدر از دردهای استخوانی که الان داریم مال همون موقعاست

آنا مانا گیلاسی روایت کرده: یه دوستی داشتم رسما استخون نداشت تو بدنش دستاش تا بعد از این تخته هه میرفت انگشتاش برمیگشت عجیب الخلقه بود هیچوقت بابت اون روزایی که تو خونه سعی میکردم یه کوچولو یه کوچولو بیشتر خودم و بکشم و درد کشیدم تا خیلی کم شبیه اون بشم فراموشش نمیکنم.

فیل نویسنده هم خاطره جالبی داشته: دفعه اول که با این وسیله عجیب مواجه شدم کلاس دوم راهنمایی بودم. معلم همون اول اسمم رو خوند گفت بیا بشین. منم رفتم نشستم روی تخته‌ی چوبیش. واقعا هیچ توضیحی نداد فقط گفت بیا بشن!